ks. Józef Skoczyński ps. „Juliusz”
ur. 06.03.1903 r. – zm. 20.11.1967 r.
Urodził się 6 Marca 1903 w Rymanowie. Ukończył gimnazjum w Sanoku, w 1921 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu, gdzie 29 czerwca 1925 r. przyjął Święcenia kapłańskie z rąk biskupa Anatola Nowaka. W latach 1925 – 1929 był wikariuszem w Grodzisku, a następnie do 1932 r. wikarym i administratorem parafii w Dobromilu. W 1932 r. został katechetą w Jeżowym, skąd 25 stycznia 1939 r. z polecenia biskupa przybył do Stalowej Woli, by uczyć religii i tworzyć placówkę duszpasterską w powstającym mieście. W czasie okupacji był wikariuszem pomocniczym rozwadowskiej parafii. Zamieszkał w Ochronce Sióstr Służebniczek w Pławie, gdzie w 1940 r. przez krótki okres czasu mieściła się siedziba Komendy Okręgu Rzeszowskiej Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), z którą związał się od samego początku. Współpracował z wydziałem propagandy Okręgu, pisząc artykuły propagandowe do pisma „Szczerbiec”. Po scaleniu z Armią Krajową został Kapelanem Obwodu „Niwa” AK (Nisko – Stalowa Wola), był nauczycielem tajnych komplet dla licealistów i gimnazjalistów.
wynegocjował niemożliwe
W czasie okupacji zdołał wynegocjować z Niemcami przeniesienie drewnianego kościółka (św. Floriana) pochodzącego z 1802 roku ze wsi Stany do Stalowej Woli, tym samym uratował kościółek przed zniszczeniem. Uroczyste poświęcenie kościoła pod wezwaniem św. Floriana – Patrona hutników odbyło się 12 grudnia 1943 r. Wraz z kilkoma działaczami konspiracyjnymi zorganizował komitet obywatelski, który bronił Zakłady Południowe i Elektrownie przed zniszczeniem przez Niemców. Pomagał mieszkańcom miasta. Podczas wojny uratował życie wielu mieszkańcom interweniując skutecznie w ich obronie.
Poświęcenie drewnianego kościólka św. Floriana 12 grudnia 1943 r.(fot. Dionizy Garbacz)
Egzekucja 10 konspirantów Korpusu Zachodniego podczas poświęcenia kościoła św. Floriana tutaj…
Okres powojenny
Po tzw. „wyzwoleniu” miasta czuwał nad utrzymaniem porządku publicznego w czasie tworzenia nowej władzy. Od września 1945 roku do 13 marca 1948 r. pełnił funkcję przewodniczącego Rady Narodowej w Stalowej Woli. Po wojnie przyczynił się do elektryfikacji Pława oraz do uzyskania praw miejskich przez Stalową Wolę. W 1953 roku został wicedziekanem rudnickim, następnie przez 8 lat dziekanem. W 1952 roku otrzymał godność szambelana papieskiego.
Gdy w końcu 1956 roku powróciła szansa budowy kościoła w Stalowej Woli, podjął szybko działania. Zorganizował komitet, który zajął się organizacją i stawianiem nowego kościoła. Budowa szła pomyślnie, jednak wskutek nieprzychylnych decyzji władz Stalowej Woli i sytuacji politycznej, budowa na wiele lat została wstrzymana. Nie doczekał się nowej świątyni za życia, na którą tak wiele lat czekał. Powiadał „Ja bym sobie życzył pierwszą Mszę św. odprawić w tym kościele”.
Ks. Józef Skoczyński z mieszkańcami podczas budowy koscioła M.B. Królowej Polski w Stalowej Woli. (fot. Muzeum Regionalne w Stalowej Woli)
Schorowany, zmarł 20 listopada 1967 roku. Pogrzeb jego był wielką manifestacją religijną. Pochowany został na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli w miejscu honorowym, obok krzyża w centrum cmentarza.
Na cześć Wielkiego Patrioty i działacza społecznego, ulicę przy której niegdyś znajdowała się siedziba Gestapo później NKWD i UB oraz plebania gdzie mieszkał ks. Skoczyński – nazwano ulicą księdza Józefa Skoczyńskiego.
MW/Fundacja KEDYW
Bibliografia: Archiwum Muzeum Kierownictwca Dywersji Armii Krajowej (w organizacji), Maria Rehorowska „Rozwadów nad Sanem i Charzewice w konspiracji antyniemieckiej i antysowieckiej”, www.floriansw.sandomierz.opoka.org.pl.