45 lat temu odszedł Rudolf Golik – żołnierz niezłomny rozwadowskiej AK oraz WiN

Rudolf Golik ps. „Zych”, „Zagłoba”

ur. 11 sierpnia 1904 r. – zm. 5 czerwca 1972 r.
Żołnierz ZWZ, AK Rozwadów, WiN

Urodził się 11 sierpnia 1904 r. Rodzina jego pochodziła z Pilchowa. Mieszkał w Charzewicach (dzisiejsza dzielnica Stalowej Woli) przy ul. Lipowej, gdzie do dziś stoi jego rodzinny dom. Dom jego służył często do spotkań konspirantów już od rozpoczęcia wojny. Tutaj też ukrywał zagrożonych aresztowaniem, „spalonych” i rannych w walkach z Niemcami. Był wielkim Patriotą i człowiekiem o wielkim sercu, pomagał wszystkim, którzy potrzebowali pomocy, często narażając swoje życie.

Rodzina Golików (fot. zbiory rodzinne)

Służbę wojskową odbył w Marynarce Wojennej w Pińsku. W rozwadowskiej konspiracji działał od samego jego początku najpierw w Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), a później w Armii Krajowej. Był żołnierzem i dowódcą w rozwadowskiej Placówce AK o kryptonimie „Wilcze Łyko”, „152”. Pełnił również funkcję Oficera Broni w Komendzie Obwodu „Niwa” (Nisko – Stalowa Wola) i komendanta Oddziału Wojskowej Straży Ochrony Powstania (WSOP), której zadaniem było chronić miasto podczas wycofywania się Niemców. Podczas akcji „Burza” jego grupa miała zabezpieczać drogę na przejeździe kolejowym Rozwadów – Turbia.

Jako żołnierz AK brał udział w wielu akcjach. Uczestniczył w słynnej Akcji „F”, której zadaniem było wykonanie wyroku na niemieckim zarządcy majątku Lubomirskich Martinie Fuldnerze i jego rodzinie. Brał udział w planowaniu Akcji „31” mającej za zadanie odbicia Komendanta Obwodu „Niwa” AK Kazimierza Pilata ps. „Zaremba” z więzienia Gestapo w Stalowej Woli. Po zabiciu przez Gestapo Komendanta Kazimierza Pilata ukrywał przed aresztowaniem żonę i syna komendanta u siebie w domu, a następnie pomógł im bezpiecznie przedostać się do Zakopanego gdzie przeżyli wojnę.

Po bitwie Niemców z Sowietami na terenie Rozwadowa i Charzewic zbierał i zabezpieczał z jego patrolem broń i amunicję po przejściu frontu przez miasto.

Po wojnie prześladowany za działalność konspiracyjną przez komunistów. Był skazany i więziony wiele lat. Jak wielu jego kolegów, wrócił z ubeckich więzieni schorowany.

27 kwietnia 1972 r. został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej za walkę w szeregach AK w latach 1939 – 1945. Nie doczekał wolnej Polski, zmarł 5 czerwca 1972 r. w Charzewicach. Spoczywa na Cmentarzu Parafialnym w Rozwadowie.

Cześć Jego Pamięci!

MW – Fundacja KEDYW

Bibliografia: Fundacja KEDYW, Wspomnienia rodzinne, Maria Rehorowska „Rozwadów nad Sanem i Charzewice w konspiracji antyniemieckiej i antysowieckiej”.