Tadeusz Zakrzewski ps. „艢wierk”, „Lewy”
ur. 28.2.1924 r. – zm. 4.2.1946 r.
Komendant plac贸wki Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW) w Rozwadowie (woj. podkarpackie)
呕o艂nierz Oddzia艂u PAS NZW Tadeusza Gajdy „Tarzana” (woj. podkarpackie)
Tadeusz Zakrzewski urodzi艂 si臋 28 lutego 1924 roku w Rozwadowie w woj. lwowskim (obecnie dzielnica Stalowej Woli, woj. podkarpackie). By艂 synem Edwarda Zakrzewskiego pochodz膮cego z Radomia, kt贸ry przyby艂 w okresie mi臋dzy wojennym do Rozwadowa w poszukiwaniu pracy. Edward z zawodu by艂 m艂ynarzem, pocz膮tkowo pracowa艂 w m艂ynie Hagler i Szpira – rozwadowskich 呕yd贸w. Nast臋pnie za艂o偶y艂 w艂asny m艂yn, kt贸ry nazywany by艂 „ma艂ym m艂ynem”.
Nie wiele wiemy o dzia艂alno艣ci antykomunistycznej Tadeusza Zakrzewskiego. Pojawia si臋 on w zeznaniach kilku os贸b w aktach Urz臋du Bezpiecze艅stwa (UB) jako cz艂onek oddzia艂u NZW Tadeusza Gajdy „Tarzana” oraz jako komendant plac贸wki Narodowego Zjednoczenia Wojskowego w Rozwadowie w strukturach NZW.
Zgin膮艂 walcz膮c z UB
Tadeusz Zakrzewski „Lewy” zosta艂 postrzelony 3 lutego 1946 r. podczas pr贸by rozbicia posterunku Urz臋du Bezpiecze艅stwa w Rozwadowie przez NZW, tu偶 przed wjazdem do Rynku od ul. Rozwadowskiej. Zmar艂 od odniesionych ran nast臋pnego dnia 4 lutego. Spoczywa na Cmentarzu Parafialnym w Rozwadowie.
Cho膰 potomkowie Zakrzewskich wci膮偶 zamieszkuj膮 w Stalowej Woli, niestety nie posiadaj膮 fotografii tego wielkiego bohatera ze swojej rodziny. UB przez lata szkalowa艂a rodzin臋 za jego dzia艂alno艣膰 do tego stopnia, 偶e bali si臋 mie膰 jego fotografi臋 i w ten spos贸b nic po nim nie pozosta艂o. Jedyna rzecz, kt贸ra pozosta艂a w zbiorach rodzinnych to wiersz, kt贸ry napisa艂a dla Niego jego kuzynka Zofia Zakrzewska-Myszka:
„Mojemu kuzynowi partyzantowi…”
W spienionych falach burzliwych dr贸g
Kiedy ci臋, Polsko, pozna艂em,
Rzuci艂em mi艂o艣膰 u Twych st贸p,
Bo pokocha艂em.
W dziewiczych lasach na sygna艂 – tak –
Broni艂em Ciebie,
W艂o偶ono bro艅 do moich r膮k,
Pierzyn臋 z gwiazd na niebie.
Kocha艂em ci臋 w burzliwe dni,
A ty zmienia艂a艣 szaty,
Srebrzysta biel mrozi艂a wskro艣,
Parzy艂y rany odziane w szkar艂aty.
W transie ataku wyrwa艂 si臋 strza艂,
Fanfary nieba zagra艂y,
Przed boskim tronem partyzant sta艂,
Chmury mu chwa艂臋 艣piewa艂y.
Wyry艂 si臋 czas minionych dni,
Nad bezimiennym cia艂em,
I tylko wiatr s艂owami 艣ni.
Polsko! Ja Ci臋 kocha艂em!
Cze艣膰 Jego Pami臋ci!
MW / MKDAK
Bibliografia: Archiwum Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji), Miros艂aw Surdej „Okr臋g Rzeszowski Narodowej Organizacji Wojskowej – Narodowego Zjednoczenia Wojskowego w latach 1944 – 1947”, Maria Rehorowska „Rozwad贸w nad Sanem i Charzewice w konspiracji antyniemieckiej i antysowieckiej”, akta archiwum IPN w Rzeszowie.