11 stycznia 1914 r. urodził się Henryk Liniewiecki ps. „Tom” – żołnierz KZ-AK Stalowa Wola | Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji)

Henryk Liniewiecki ps. „Tom”

ur. 11 stycznia 1914 r. – zm. 10 grudnia 1943 r.

Żołnierz Wojska Polskiego II RP
Żołnierz Korpusu Zachodniego Armii Krajowej w Stalowej Woli

Henryk Liniewiecki urodził się 11 stycznia 1914 r. w Bolesławcu w powiecie wieluńskim. Był synem Ignacego Linowieckiego – Liniewieckiego. Przed II wojną pracował w firmie „Bacon-Rudzki” w Chorzowie. W okresie międzywojennym odbył służbę w wojsku polskim. Na początku 1939 r. przeprowadził się do Stalowej Woli i w kwietniu tego samego roku rozpoczął pracę w Zakładach Południowych – Centralnego Okręgu Przemysłowego (COP).

Legitamcja z Zakładów Południowych w Stalowej Woli. (fot. zbiory rodzinne Liniewieckich)

Legitymacja Henryka Liniwieckiego ps. „Tom” z Zakładów Południowych w Stalowej Woli. (fot. zbiory rodzinne Liniewieckich)

Konspiracja

W czasie okupacji został żołnierzem Korpusu Zachodniego Armii Krajowej (KZ-AK) – grupy dywersyjnej wchodzącej w skład obwodu Nisko-Stalowa Wola Armii Krajowej. Stalowowolski KZ-AK zrzeszał około 30 wysiedlonych żołnierzy przybyłych do Stalowej Woli z Poznania, Śląska i Zagłębia.

Aresztowanie

7 grudnia 1943 r. po akcji wydobycia broni z niemieckiego poligonu z żołnierzami Kedywu, znalazł się na liście Gestapo prawdopodobnie w wyniku „wsypy”. 10 grudnia 1943 r. Gestapo przybyło do Zakładów Południowych przemianowanych wówczas przez Niemców na „Hermann Göring Stahlwerke – Werk Stalowa Wola” po osoby, które znajdowały się na liście. Wiekszość osób z listy pracowała w ZP. Wśród aresztowanych znalazło się około 40 osób w tym Henryk Liniewiecki. Henryk jako jedyny nie dał się schwytać gestapowcom, aby uniknąć aresztowania zażył cyjanek potasu, który nosił przy sobie i zmarł w rękach gestapowców. Historię wydarzeń tego dnia opisała koleżanka Pani Mechowa, świadek wydarzeń w Zakładach Południowych:

Henia aresztował gestapowiec Morick (Klemens Morick – gestapowiec ze Stalowej Woli przyp red.), postrach Stalowej Woli, przyprowadził Henia do naszego pokoju zostawiając psa na straży, sam wszedł do pokoju naszego szefa Niemca, który nazywał się Birkelbach.
Henio próbował nawiązać z nami jakąś banalną rozmowę, był zdenerwowany, coś szukał w kieszeniach spodni i marynarce. Za moment z małej górnej kieszonki wyjął mały biały papierek, przechylił do ust – tuż obok był kran z wodą, nachylił się i popił. Stanął wyprężony i krzyknął ile sił w płucach – Niech żyje Polska! Drugi raz już słabiej, chciał jeszcze trzeci raz zawołać te same słowa ale trucizna zrobiła swoje – charczał coś niewyraźnie.
Boże co się działo, obydwaj Niemcy słysząc jakieś wrzaski wybiegli ze swego pokoju z bronią i przekleństwami. Zrozumieliśmy że Henio się otruł, pamiętam że uciekliśmy wszyscy – ja biegłam do sali wytrzymałościowej i płakałam. […] Gestapo wyprowadziło Henia. Za chwilę widzieliśmy jak szedł biedaczysko, podniesione miał ręce do góry i chwiał się na nogach. Wg. wyjaśnień znajomych z pracy, żył jeszcze parę godzin. Pytano Go o różne sprawy – ponieważ już nie mówił, dawano papier i pióro, ale nie wydał nikogo – zginął śmiercią bohatera […] podobno pochowano go przy wieży ciśnień na terenie Huty, było to wydarzenie , które będzie się pamiętać do śmierci. […] – wspominała Mechowa.

Współpracownicy Henryka Liniewieckiego w Zakładach Południowych. (fot. zbiory rodziny Liniewieckich)

Czytaj Więcej: Akcja zdobycia broni przez KZ-AK i Kedyw

Zakopany w ZP

Martwe ciało Henryka Liniewieckiego Niemcy zakopali pod wieżą ciśnień na terenie zakładów. Po wojnie szczątki Henryka ekshumowano spod wieży ciśnień i przeniesiony został do Mauzoleum Żołnierzy AK na Cmentarz Komunalny. Choć grób Henryka wciąż istnieje w Stalowej Woli to jednak nie wiadomo czy rzeczywiście spoczywa w nim Henryk Liniewiecki. Jak się udało ustalić Fundacji KEDYW, prawdopodobnie początkiem lat 80-tych został kolejny raz został ekshumowany i zabrany przez rodzinę w nieznane miejsce i być może grób przy stalowowolskim Mauzoleum jest dziś pusty i pozostaje tylko miejscem pamięci. Dokumenty związane z jego pochówkiem na Mauzoleum zaginęły i dziś nie można jasno określić czy rzeczywiście został ekshumowany. Według członków rodziny Liniewieckich prawdopodobnie został zabrany ale pewności nikt z żyjących dziś nie ma.

Henryk Liniewiecki choć nigdy się nie ożenił, osierocił małą córeczkę.

Cześć Jego Pamięci!

MW / Fundacja KEDYW / MKDAK

Bibliografia: Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji), Dokumenty i wspomnienia rodziny Liniewieckich, „Brunatne Lata” Dionizy Garbacz (fot. zbiory rodziny Liniewieckich).

Pierwsze w Polsce Muzeum Kedywu – elitarnego pionu dywersyjnego Armii Krajowej powstaje w czynie społecznym z inicjatywy Fundacji KEDYW. Nasza działalność opiera się na wolontariacie i darowiznach ludzi dobrej woli. Bez twojego wsparcia nie osiągniemy celu! WESPRZYJ NAS!

Konto bankowe: SANBank Nadsański Bank Spółdzielczy
Nr konta: 05 9430 0006 0046 7597 2000 0001
KOD SWIFT: POLUPLPR
Lub bezpiecznie kartą płatniczą przez system płatności PayPal