Był jednym z organizatorów Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Stalowej Woli i późniejszym komendantem obwodu Nisko-Stalowa Wola Armii Krajowej. Zagrożony aresztowaniem przedostał się do Warszawy w kwietniu ’44 r. walczył w Powstaniu Warszawskim. Zginął w Warszawie kilka dni po zakończeniu Powstania.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji żołnierzem partyzanckiego oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka, z którym walczył w bitwie z Niemcami na tzw. Porytowym Wzgórzu. Pochodził ze znanej dziś partyzanckiej rodziny Gajdów z Charzewic (dzisiejszej dzielnicy Stalowej Woli). Był wujkiem legendarnego dowódcy NZW Tadeusza Gajdy „Tarzana”.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji dowódcą oddziału NOW-AK „Ojca Jana” i komendantem dwóch okręgów antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). W 1945 roku zwycięsko dowodził oddziałami NZW w tzw. „Bitwie pod Kuryłówką” – największej bitwie z sowieckim NKWD na ziemiach polskich.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem BCh, AK i NOW. Po wejściu Sowietów walczył w antykomunistycznej NZW. Był jednym z najdłużej ukrywających się Żołnierzy Wyklętych. 9 lat ukrywał się przed komunistami w leśnym bunkrze.
W czasie niemieckiej okupacji był pracownikiem niemieckich zakładów zbrojeniowych w Stalowej Woli. W 1944 roku został aresztowany i rozstrzelany za działalność w Armii Krajowej.
Był mieszkańcem Charzewic, obecnej dzielnicy Stalowej Woli (woj. podkarpackie). Do KL Auschwitz trafił pierwszym transportem z grupą, w której był jego brat brat oraz przyszły dowódca Kedywu w Rozwadowie Stanisław Bełżyński ps. „Kret”.
W czasie niemieckiej okupacji pracował w zakładach zbrojeniowych Stahlwerke Braunschweig G.m.b.H. – Werk Stalowa Wola (okupowanych Zakładach Południowych COP) w Stalowej Woli. W tym samym czasie kolportował konspiracyjne pismo „Odwet”, za co został aresztowany i wywieziony do KL Auschwitz.
