Ks. prałat Józef Skoczyński ps. „Juliusz” był kapelanem stalowowolskiej Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) oraz Armii Krajowej (AK), nauczycielem tajnego nauczania, redaktorem prasy podziemnej i niezwykle zasłużonym dla konspiracji. Dzięki jego staraniom powstały dwa pierwsze kościoły w Stalowej Woli. Pierwszy wynegocjował u niemieckiego okupanta, drugi u komunistów.
Karol Cacaj ps. „Orzech” w okresie międzywojennym był policjantem Polskiej Policji Państwowej i Radnym Miasta Rozwadowa (dzisiejszej Stalowej Woli). Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do konspiracji w rodzinnym Rozwadowie. Był żołnierzem rozwadowskiej placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) „Wilcze Łyko”, przemianowanej później w placówkę Armii Krajowej „152”. Karol Cacaj był starszym bratem babci obecnego prezesa Fundacji KEDYW.
Zapraszamy wszystkich mieszkańców i odwiedzających stalowowolskie cmentarze, do zapalania świeczek na grobach żołnierzy AK oraz wszystkich żołnierzy I i II konspiracji, a także o zapalenie świeczek spoczywającym na naszych cmentarzach żołnierzom Wojska Polskiego poległych we wrześniu 1939 r. oraz żołnierzom Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i licznym Bohaterom walk o Monte Cassino, którzy spoczywają w Stalowej Woli.
Podporucznik Tadeusz Socha ps. „Karol” był żołnierzem Wojska Polskiego w II RP. W czasie niemieckiej okupacji żołnierz Armii Krajowej. Aresztowany przez UB i przekazany NKWD. Skazany przez Trybunał Wojenny Armii Czerwonej na 8 lat więzienia za „wrogi stosunek do ZSRR”. Kary więzienia nie doczekał, 10 stycznia 1945 r. został zastrzelony przez funkcjonariuszy NKWD i zakopany w nieznanym do dziś miejscu.
Niezłomny Józef Ciołkosz ps. „Konar” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W 1920 r. walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W czasie niemieckiej okupacji żołnierz ZWZ i AK w Rozwadowie (dzisiejszej dzielnicy Stalowej Woli). W 1945 r. nie złożył broni i przeszedł do antykomunistycznej WiN. Aresztowany przez UB i skazany przez komunistyczny sąd spędził kilka lat w więzieniach PRL.
Helena Mirecka ps. „Justynka” pochodziła z patriotycznej rodziny Mireckich. W czasie okupacji była łączniczką i kolporterem prasy podziemnej placówek Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) w Stalowej Woli i Jarosławiu, na dzisiejszym Podkarpaciu. Później skierowana do Warszawy była łączniczką władz Stronnictwa Narodowego z Komendą Główną Armii Krajowej podczas Powstania Warszawskiego. Po wojnie wyjechała do USA gdzie aktywnie działa w organizacjach patriotycznych, organizowała pomoc Polakom na Kresach Wschodnich i kierowała polskimi organizacjami.
20 października 1943 roku, dzień po rozstrzelaniu 65 więźniów w Rozwadowie, Niemcy wykonali kolejną egzekucję na terenie dzisiejszej Stalowej Woli. Tym razem rozstrzelano 25 Polaków w odwecie za zlikwidowanie przez Armię Krajową niemieckiego zarządcy majątku Lubomirskich w Charzewicach. W tych dwóch egzekucjach zginęło łącznie 90 polskich patriotów.
