Jan Markut ps. „Wichura” był w czasie niemieckiej okupacji żołnierzem AK i partyzantem oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka. Po wejściu Sowietów został aresztowany przez NKWD i skazany za przynależność do AK. Wywieziony na Syberię spędził 4 lata w sowieckich łagrach.
Ppor. Józef Gajda ps. „Zawisza” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji żołnierz NOW, AK i NZW. Pochodził ze słynnej partyzanckiej rodziny Gajdów z dzisiejszej Stalowej Woli. Był ojcem Tadeusza Gajdy „Tarzana” – dowódcy oddziału NZW. Tak jak jego syn, został zabity przez komunistów w ubeckim więzieniu.
W nocy z 30 na 31 grudnia 1943 r. żołnierze NOW-AK podjęli próbę odbicia z niemieckiego aresztu kpt. Adama Mireckiego – ówczesnego komendanta okręgu lwowskiego Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) więzionego w budynku przedwojennego Sądu Grodzkiego w dzisiejszej Stalowej Woli – Rozwadowie.
Około 27-28 grudnia 1943 r. oddział partyzancki NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka znalazł się otoczony przez Niemców we wsi Graba na północnym Podkarpaciu. Niemcy zaatakowali gdy oddział świętował Boże Narodzenie i przygotowywał się do skromnego ślubu dowódcy. W potyczce z Niemcami zginęło 9 partyzantów, w tym 5 partyzantów pochodzących ze Stalowej Woli. W obławie Niemcy zabili 14 mieszkańców, wśród których było sześcioro dzieci. Po akcji spalili całą wieś.
Dr Eugeniusz Łazowski ps. „Leszcz” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji lekarzem Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Armii Krajowej (AK) w Rozwadowie (dzisiejszej Stalowej Woli), gdzie wraz z drugim lekarzem zainicjowali sztuczną epidemię tyfusu plamistego, heroicznie ratując tysiące Polaków przed wywozami do niemieckich obozów.
Piotr Gajda ps. „Pancerny” był żołnierzem partyzanckiego oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka. Pochodził ze znanej partyzanckiej rodziny Gajdów z Charzewic (dzisiejszej Stalowej Woli). Był także wujkiem legendarnego dowódcy NZW Tadeusza Gajdy „Tarzana”.
Major Franciszek Przysiężniak ps. „Ojciec Jan” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji był legendarnym dowódcą oddziału NOW-AK „Ojca Jana” i późniejszym komendantem antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW), początkowo w okręgu Rzeszów, a później w pomorskim XIII Okręgu NZW. W 1945 r. zwycięsko dowodził w największej bitwie z sowieckim NKWD i komunistami w tzw. „Bitwie pod Kuryłówką” koło Leżajska na Podkarpaciu.
