W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), Armii Krajowej (AK) oraz dowódcą w antykomunistycznym Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym (NZW). W 1946 r. został skazany i zamordowany przez komunistów w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), Armii Krajowej (AK) oraz dowódcą w antykomunistycznym Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym (NZW). Dzień po zamordowaniu w ubeckim więzieniu jego ojca, komuniści skazali go na karę śmierci i jak ojciec wkrótce zginął.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem antyniemieckiej NOW i AK, później komendantem PAS w antykomunistycznej NZW. Pochodził ze słynnej partyzanckiej rodziny Gajdów z Charzewic. Zamordowany został przez komunistów w 1946 roku w ubeckim więzieniu na Zamku w Rzeszowie. Ciało do dziś nie zostało odnalezione.
19 sierpnia 1950 r. komunistyczny Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) wraz z funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa (UB) rozbili antykomunistyczny oddział leśny Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW) Adama Kusza „Garbatego”. W obławie na oddział na tzw. Tułowej Górze w Lasach Janowskich (woj. lubelskie) zginęło sześciu żołnierzy NZW, pięciu przebiło okrążenie i zbiegło.
W czasie niemieckiej okupacji był pracownikiem niemieckich zakładów zbrojeniowych „Stahlwerke Braunschweig GmbH – Werk Stalowa Wola” w Stalowej Woli i żołnierzem Kedywu Armii Krajowej. Gdy w ’44 r. został aresztowany podczas niemieckiej obławy, zdecydował się zostać konfidentem. Na chwilę sprawa ucichła bo kończyła się niemiecka okupacja, ale polskie podziemie nie zapomniało jego zdrady.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. Walczył w obronie Warszawy we wrześniu ’39 r. W czerwcu ’44 r. dowodził oddziałem NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka podczas największej niemieckiej akcji przeciwpartyzanckiej na tzw. „Porytowym Wzgórzu”. Dzięki jego znajomości terenu zdołał wyprowadzić kilka tysięcy partyzantów z niemieckiej obławy. Zginął w ’54 r. w niewyjaśnionych okolicznościach na motocyklu.
Zaskoczeni przez sowieckie NKWD i Ludowe Wojsko Polskie (LWP) żołnierze „Tarzana” podjęli próbę obrony. Z obławy na oddział udało się wydostać 18 partyzantom, 22 zostało aresztowanych. Sam „Tarzan” uniknął aresztowania, gdyż kilka godzin wcześniej udał się na spotkanie z oficerami zgrupowania mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory”.
