28 lutego 1924 r. ur. się Tadeusz Zakrzewski ps. „Lewy” – niezłomny dowódca NZW Rozwadów | Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji)

Tadeusz Zakrzewski ps. „Świerk”, „Lewy”

28 lutego 1924 – 4 kwietnia 1946

Dowódca placówki Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW) w Rozwadowie (woj. podkarpackie)
Żołnierz Oddziału PAS NZW Tadeusza Gajdy „Tarzana” (woj. podkarpackie)

Tadeusz Zakrzewski urodził się 28 lutego 1924 roku w Rozwadowie w woj. lwowskim (obecnie dzielnica Stalowej Woli, woj. podkarpackie). Był synem pochodzącego z Radomia Edwarda Zakrzewskiego, który przybył w okresie międzywojennym do Rozwadowa w poszukiwaniu pracy. Edward z zawodu był młynarzem. Początkowo pracował w młynie rozwadowskich Żydów „Hagler i Szpira”, a następnie założył własny młyn, który mieszkańcy Rozwadowa nazywali „małym młynem”.

Nie wiele informacji zachowało się o konspiracyjnej działalności antykomunistycznej Tadeusza Zakrzewskiego. Pojawia się on w zeznaniach kilku osób w aktach Urzędu Bezpieczeństwa (UB) gdzie przedstawiany jest jako członek oddziału NZW Tadeusza Gajdy „Tarzana” oraz jako dowódca placówki Narodowego Zjednoczenia Wojskowego w Rozwadowie w strukturach NZW.

Zginął walcząc z UB

Tadeusz Zakrzewski „Lewy” został postrzelony 3 lutego 1946 r. przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa podczas próby rozbicia posterunku UB w Rozwadowie, tuż przed wjazdem do Rynku od ul. Rozwadowskiej. Zmarł od odniesionych ran następnego dnia 4 lutego. Spoczywa na Cmentarzu Parafialnym w Rozwadowie.

Choć potomkowie Zakrzewskich wciąż zamieszkują w Stalowej Woli, niestety nie posiadają fotografii tego wielkiego bohatera ze swojej rodziny. UB przez lata szkalowała rodzinę za jego działalność do tego stopnia, że bali się mieć jego zdjęcia i w ten sposób nic po nim nie pozostało. Jedyna rzecz, która pozostała w zbiorach rodzinnych to wiersz, który napisała dla Niego jego kuzynka Zofia Zakrzewska-Myszka:

„Mojemu kuzynowi partyzantowi…”

W spienionych falach burzliwych dróg
Kiedy cię, Polsko, poznałem,
Rzuciłem miłość u Twych stóp,
Bo pokochałem.

W dziewiczych lasach na sygnał – tak –
Broniłem Ciebie,
Włożono broń do moich rąk,
Pierzynę z gwiazd na niebie.

Kochałem cię w burzliwe dni,
A ty zmieniałaś szaty,
Srebrzysta biel mroziła wskroś,
Parzyły rany odziane w szkarłaty.

W transie ataku wyrwał się strzał,
Fanfary nieba zagrały,
Przed boskim tronem partyzant stał,
Chmury mu chwałę śpiewały.

Wyrył się czas minionych dni,
Nad bezimiennym ciałem,
I tylko wiatr słowami śni.
Polsko! Ja Cię kochałem!

Cześć Jego Pamięci!

MW / MKDAK

Bibliografia: Archiwum Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji), Mirosław Surdej „Okręg Rzeszowski Narodowej Organizacji Wojskowej – Narodowego Zjednoczenia Wojskowego w latach 1944 – 1947”, Maria Rehorowska „Rozwadów nad Sanem i Charzewice w konspiracji antyniemieckiej i antysowieckiej”, akta archiwum IPN w Rzeszowie.