4 czerwca 1913 r. urodził się Rudolf Bisztyga ps. „Burza” – żołnierz WP, ZWZ i AK | Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji)

ppor. rez. Rudolf Bisztyga ps. „Burza”

4 czerwca 1913 – 4 kwietnia 1944

ppor. rez. Wojska Polskiego II RP
Żołnierz Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Stalowej Woli
Żołnierz Armii Krajowej w Stalowej Woli

Podporucznik rezerwy Rudolf Bisztyga urodził się 4 czerwca 1913 r. w Sosnowcu (woj. śląskie). Był synem Kazimierza i Stanisławy. W okresie międzywojennym był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. Miał młodszego brata Stanisława, który również w czasie niemieckiej okupacji działał w konspiracji w Stalowej Woli. Z zawodu był technikiem mechanikiem. Przed wojną pracował w Zakładach Górniczych w Starachowicach (woj. świętokrzyskie). W kwietniu 1940 r. przeprowadził się z rodziną do Stalowej Woli (woj. lwowskie, obecnie podkarpackie) i podjął pracę na stanowisku pomocnika konstruktora w Zakładach Południowych (COP) przemianowanych przez Niemców na zakłady zbrojeniowe „Stahlwerke Braunschweig G.m.b.H. – Werke Stalowa Wola”. Był żonaty, miał córkę Aleksandrę.

Konspiracja

Od początku pobytu w Stalowej Woli nawiązał kontakt z konspiracją. Początkowo działał w Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), a następnie po powołaniu Armii Krajowej był żołnierzem placówki AK w Stalowej Woli.

Aresztowanie i egzekucja

Rudolf Bisztyga aresztowany został 9 marca 1944 roku w fali aresztowań w Stalowej Woli i skazany przez niemiecki sąd doraźny na karę śmierci. Na rozplakatowanym 27 marca 1944 r niemieckim obwieszczeniu Rudolf Bisztyga widniał wśród grupy aresztowanych pracowników Zakładów Południowych, którzy także jak on zostali skazani przez niemiecki sąd na karę śmierci za „należenie do nielegalnej organizacji”. Miejsce egzekucji grupy stalowowolskich żołnierzy AK zabitych 4 kwietnia 1944 r. do dziś pozostaje nieznane.

Niemieckie obwieszczenie z 27 marca 1944 r. skazujące na śmierć stalowowolskich konspirantów, w tym Rudolfa Bisztygę. (fot. Stanisław Dąbrowa-Kostka).

Cześć Jego Pamięci!

MW / MKDAK

Bibliografia: Archiwum Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji), Dionizy Garbacz „Brunatne Lata”.