2 sierpnia 1914 r. urodził się Władysław Ogórek ps. „Kamień” – żołnierz oddziału dyspozycyjnego „Kmicica” | Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji)

Władysław Ogórek ps. „kamień”

2 sierpnia 1914 – ? maj 1993

Żołnierz Armii Krajowej oddziału dyspozycyjnego „Kmicica” Jana Orła-Wysockiego (Kedyw Obwód Nisko-Stalowa Wola AK)
Żołnierz Armii Krajowej (Obwód Nisko-Stalowa Wola)

Władysław Ogórek urodził się 2 sierpnia 1914 roku w Niemczech. Pochodził z wielodzietnej rodziny, miał trzech braci: Stefana, Adama i Antoniego oraz trzy siostry: Pelagię, Katarzynę oraz Bronisławę. W okresie II RP Władysław pracował z rodzicami na roli. Po niemieckiej agresji na Polskę, w czasie okupacji przybył do Stalowej Woli gdzie zatrudniony został Zakładach Południowych (COP), przemianowanych przez niemieckiego okupanta w zakłady zbrojeniowe „Hermann Göring Stahlwerke – Werk Stalowa Wola” i później na „Stahlwerke Braunschweig GmbH – Werk Stalowa Wola”.

Konspiracja antyniemiecka

Prawdopodobnie podczas pracy w okupowanym ZP, gdzie od początku wojny działa intensywnie sabotażowa konspiracja, Władysław nawiązał kontakty z konspiracją i został jej żołnierzem. Po sformowaniu oddziału dyspozycyjnego „Kmicica” Jana Orła-Wysockiego podległemu Kedywowi AK Obwodu Nisko-Stalowa Wola został jego żołnierzem. W czerwcu 1944 roku walczył z oddziałem „Kmicica” w Lasach Janowskich (woj. lubelskie) na tzw. Porytowym Wzgórzu, gdzie polscy partyzanci wraz sowieckim oddziałami rajdowymi zostali otoczeni przez niemiecki pierścień podczas niemieckiej akcji „Sturmwind I”.

Konspiracja antykomunistyczna

Po zakończeniu niemieckiej akcji w Lasach Janowskich powrócił do Stalowej Woli, gdzie wkrótce pojawiła się Armia Czerwona. 2 sierpnia 1944 roku, dokładnie w jego 30 urodziny w Stalowej Woli przeszedł front walk i Niemcy na dobre opuścili miasto. Wkrótce w Stalowej Woli zagościła sowiecka NKWD i rozpoczęła się okupacja sowiecka. W tym czasie Władysław wraz z kolegami nie porzucili broni i pozostali w konspiracji. 26 września 1944 r. Władysław wraz z jego patrolem dywersyjnym dokonali akcji włamania się do Rejonowej Komendy Uzupełnień w Nisku koło Stalowej Woli, w której obezwładnili i rozbroili wartownika i zdołali wynieść prawie 200 kilogramów dokumentów i akt z pomieszczeń RKU. Akcja ta na pewno przyczyniła się, przynajmniej częściowo, do zmniejszenia represji sowieckich i polskich komunistów, którzy wówczas w tym czasie na podstawie dokumentów z RKU polowali na ludzi podziemnej konspiracji, którzy mogliby stać się przeszkodą w instalowaniu nowej sowiecko-polskiej komunistycznej władzy.

Życie w komunistycznej Polsce

Władysław Ogórek wkrótce po zajęciu przez Sowietów Stalowej Woli, prawdopodobnie z obawy przed aresztowaniem opuścił Stalową Wolę i wyjechał na zachód Polski. Tam w Mysłowicach (woj. śląskie) trzykrotnie był aresztowany przez komunistów i represjonowany. W latach pięćdziesiątych wyjechał do Bielska-Białej (woj. śląskie) gdzie pozostał już do śmierci. W tamtych czasach pracował jako dyspozytor w firmie transportowej i później jako wulkanizator w warsztacie rzemieślniczym.

Władysław Ogórek był żonaty z Heleną, z którą miał dwie córki: Aleksandrę i Bogusławę oraz syna Janusza. Władysław dożył wolnej Polski, zmarł w maju 1993. Pochowany został na Cmentarzu Parafialnym na Straconce w Bielsku-Białej.

Odznaczenia

Władysław Ogórek w czasach PRL należał do ZBOWiD-u i po upadku komuny działał w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Bielsku-Białej. Był odznaczony Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Armii Krajowej nadanym przez rząd w Londynie w maju 1990 r.

Cześć Jego Pamięci!

MW / MKDAK

Bibliografia: Archiwum Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji), Dionizy Garbacz „Brunatne Lata”, relacja i zdjęcie tytułowe ze zbiorów rodziny Ptasińskich.