W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem AK w woj. świętokrzyskim i lubelskim oraz w dyspozycyjnym oddziale AK Jana Orła „Kmicica” w dzisiejszym woj. podkarpackim. Po wojnie był autorem dwóch książek, w których znalazł się jeden z najbardziej szczegółowych opisów wnętrza tajnej bazy Kedywu Armii Krajowej znajdującego się w naszym powstającym Muzeum.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), Armii Krajowej (AK) oraz dowódcą w antykomunistycznym Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym (NZW). W 1946 r. został skazany i zamordowany przez komunistów w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
Był jednym z organizatorów Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Stalowej Woli i późniejszym komendantem obwodu Nisko-Stalowa Wola Armii Krajowej. Zagrożony aresztowaniem przedostał się do Warszawy w kwietniu ’44 r. gdzie wkrótce walczył w Powstaniu Warszawskim. Zginął w Warszawie kilka dni po zakończeniu Powstania.
Był mieszkańcem Stalowej Woli i kolporterem konspiracyjnej prasy, za co został aresztowany i osadzony w niemieckim obozie KL Auschwitz gdzie wkrótce zginął.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji został żołnierzem placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) krypt. „Wilcze Łyko” w Rozwadowie. Po przemianowaniu rozwadowskiej placówki ZWZ w AK został mianowany dowódcą plutonu krypt. „Az-2” obejmujący Charzewice.
W czasie niemieckiej okupacji był mieszkańcem Pysznicy i lekarzem w Stalowej Woli. Wspomagał konspirację lecząc partyzantów z Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Armii Krajowej działających na północnym Podkarpaciu.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), Armii Krajowej (AK) oraz dowódcą w antykomunistycznym Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym (NZW). Dzień po zamordowaniu w ubeckim więzieniu jego ojca, komuniści skazali go na karę śmierci i jak ojciec wkrótce zginął.
