19 sierpnia 1950 r. komunistyczny Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) wraz z funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa (UB) rozbili antykomunistyczny oddział leśny Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW) Adama Kusza „Garbatego”. W obławie na oddział na tzw. Tułowej Górze w Lasach Janowskich (woj. lubelskie) zginęło sześciu żołnierzy NZW, pięciu przebiło okrążenie i zbiegło.
W czasie niemieckiej okupacji był pracownikiem niemieckich zakładów zbrojeniowych „Stahlwerke Braunschweig GmbH – Werk Stalowa Wola” w Stalowej Woli i żołnierzem Kedywu Armii Krajowej. Gdy w ’44 r. został aresztowany podczas niemieckiej obławy, zdecydował się zostać konfidentem. Na chwilę sprawa ucichła bo kończyła się niemiecka okupacja, ale polskie podziemie nie zapomniało jego zdrady.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. Walczył w obronie Warszawy we wrześniu ’39 r. W czerwcu ’44 r. dowodził oddziałem NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka podczas największej niemieckiej akcji przeciwpartyzanckiej na tzw. „Porytowym Wzgórzu”. Dzięki jego znajomości terenu zdołał wyprowadzić kilka tysięcy partyzantów z niemieckiej obławy. Zginął w ’54 r. w niewyjaśnionych okolicznościach na motocyklu.
Zaskoczeni przez sowieckie NKWD i Ludowe Wojsko Polskie (LWP) żołnierze „Tarzana” podjęli próbę obrony. Z obławy na oddział udało się wydostać 18 partyzantom, 22 zostało aresztowanych. Sam „Tarzan” uniknął aresztowania, gdyż kilka godzin wcześniej udał się na spotkanie z oficerami zgrupowania mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory”.
W czasie niemieckiej okupacji była łączniczką i sanitariuszką NOW, AK i w NZW, któremu dowodził jej mąż Franciszek Przysiężniak ps. „Ojciec Jan”. W chwili śmierci była w siódmym miesiącu ciąży i miała zaledwie 22 lata.
Był żołnierzem antyniemieckiej Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Armii Krajowej (AK). Po wejściu Sowietów dowódcą antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). W 1946 r. skazany i zamordowany przez komunistów w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
Był w czasie niemieckiej okupacji żołnierzem partyzanckiego oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka. Po ’44 nie złożył broni i podjął dalszą walkę przeciwko Sowietom i polskim komunistom przechodząc do Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). Początkowo był w oddziale NZW Stanisława Pelczara „Majki”, a następnie przeszedł do oddziału NZW swojego brata stryjecznego Tadeusza Gajdy „Tarzana”.
