30 marca 1945 r. w Wielki Piątek funkcjonariusze UB zabili Janinę Oleszkiewicz-Przysiężniak ps. „Jaga”. W czasie niemieckiej okupacji była łączniczką i sanitariuszką NOW-AK i w NZW, któremu dowodził jej mąż Franciszek Przysiężniak ps. „Ojciec Jan”. W chwili śmierci była w siódmym miesiącu ciąży i miała zaledwie 22 lata.
W czasie okupacji była łączniczką i sanitariuszką w ZWZ i AK, początkowo w placówce Rejowiec na Lubelszczyźnie, później w Kompani Warszawskiej „Żegoty” kpt. Tadeusza Sztumberka-Rychtera, a następnie w oddziale NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka, z którym w czerwcu ’44 r. walczyła w największej niemieckiej akcji przeciwpartyzanckiej (Sturmwind I) na tzw. Porytowym Wzgórzu.
W czasie niemieckiej okupacji początkowo był łącznikiem AK. Później przeszedł szkolenie w oddziale NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka i został partyzantem oddziału. W ’43 r. aresztowany został przez Niemców i wywieziony do III Rzeszy. W 1945 r. po bombardowaniu obozu wydostał się i uratowany został przez amerykańskie wojsko.
Jan Markut ps. „Wichura” w czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem AK i partyzantem oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka. Po wejściu Sowietów aresztowany został przez NKWD i skazany za przynależność do AK. Wywieziony na Syberię spędził 4 lata w sowieckich łagrach.
Na przełomie 1943-1944 roku alianci wykonywali serię zrzutów zaopatrzeniowych dla Armii Krajowej na terenie Lubelszczyzny. Do wykonania skomplikowanych operacji zrzutowych alianci wykorzystywali m.in. samoloty angielskiej Royal Air Force (RAF). W „misjach specjalnych” nad Polską RAF wykonał wiele udanych misji, ale były też nieudane jak felerny lot samolotu Halifax o symbolach JP224.
Piotr Gajda ps. „Pancerny” był żołnierzem partyzanckiego oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka. Pochodził ze znanej partyzanckiej rodziny Gajdów z Charzewic (dzisiejszej Stalowej Woli). Był także wujkiem legendarnego dowódcy NZW Tadeusza Gajdy „Tarzana”.
mjr. Franciszek Przysiężniak ps. „Ojciec Jan” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji był dowódcą oddziału NOW-AK „Ojca Jana” i późniejszym komendantem antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW), początkowo w okręgu Rzeszów, a później pomorskiego XIII Okręgu NZW. W 1945 r. zwycięsko dowodził największej bitwie z sowieckim NKWD i komunistami w tzw. „Bitwie pod Kuryłówką” koło Leżajska na Podkarpaciu.
