Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. Po niemieckiej agresji na Polskę walczył w podziemiu antyniemieckim, początkowo w Związku Walki Zbrojnej i następnie w Armii Krajowej w Stalowej Woli. Po powołaniu pionu Kierownictwa Dywersji AK – tzw. Kedywu, dowodził jednym z plutonów Kedywu obwodu.
Był pracownikiem Zakładów Południowych w Stalowej Woli i jednym z twórców konspiracyjnej komórki Służby Zwycięstwu Polski (SZP) i Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Stalowej Woli. Zamordowany został 18 czerwca 1940 roku w niemieckiej katowni w Tarnowie.
Był żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i jednym z 316 elitarnych komandosów zwanych „cichociemnymi”. Po aklimatyzacji w Polsce skierowany został do szefowania Kedywem Obwodu Nisko-Stalowa Wola. W marcu ’44 r. przeniesiony został do Kedywu inspektoratu w Mielcu gdzie wkrótce został aresztowany przez Niemców i zamordowany.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji pracownikiem Zakładów Południowych (COP) w Stalowej Woli, gdzie zainicjował utworzenie komórki konspiracyjnej Służby Zwycięstwu Polski (SZP). Po przekształceniu SZP w Związek Walki Zbrojnej (ZWZ) mianowany został pierwszym komendantem ZWZ. Zginął w niemieckim obozie KL Auschwitz.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem Armii Krajowej w Ulanowie (woj. podkarpackie). Jako żołnierz AK uczestniczył m.in. w tzw. Akcji „31” – nieudanej akcji odbicia z Gestapo w Stalowej Woli komendanta Obwodu Nisko–Stalowa Wola AK kpt. Kazimierza Pilata ps. „Zaremba”.
Był żołnierzem Kedywu i jednym z pięciu żołnierzy znajdujących się w tajnej bazie Kedywu w Rozwadowie podczas niemieckiej obławy 18 maja 1944 r. Tego dnia został śmiertelnie ranny i ślad po nim zaginął gdy zabrali Go Niemcy.
Był w czasie okupacji żołnierzem Armii Krajowej jak jego trzech braci. Po wojnie został właścicielem kamienicy, w której działało pierwsze kino i w którym w 1943 r. dowództwo AK ulokowało tajną bazę Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej tzw. Kedywu.
