Wiktor Czarniecki

ur. 9 kwietnia 1889 – zm. listopad 1940 r.
Żołnierz Wojska Polskiego II RP
Twórca wczesnej antyniemieckiej konspiracji w Stalowej Woli

Wiktor Czarniecki urodził się 9 kwietnia 1889 r. w Irkucku na Syberii. Był synem zesłańców syberyjskich Juliana i Rozalii z d. Janusz. W Irkucku ukończył szkołę przemysłową po czym pojechał do Wilna gdzie ukończył Szkołę Handlową w 1909 r. Tego samego roku odbył służbę wojskową w carskiej Armii Imperium Rosyjskiego, a następnie w 1910 r. rozpoczął studia na politechnice i Komercyjnym Instytucie w Sankt Petersburgu. Tutaj też ukończył wojskową szkołę artylerii. Po ukończeniu nauki pracował w Rosji przy budowie „żelaznej drogi” kolei Transsyberyjskiej na odcinku Bajkalsko-Amurskim.

Służba w wojsku na wielu frontach

W 1914 r. został zmobilizowany do Armii Kaukaskiej wojsk Imperium Rosyjskiego, z którą w 1916 r. walczył na froncie kaukaskim i został ranny.

W grudniu 1917 r. wstąpił do nowo sformowanego I Korpusu Polskiego w Rosji pod dowództwem gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Podczas śłużby w Korpusie Polskim został ujęty rzez bolszewików i wywieziony do obozu w Błagowieszczańsku na Syberii, z którego udało mu się zbiec i przejść do nowo sformowanej Samodzielnej Armii Zachodniej pod dowództwem admirała Aleksandra Kołczaka na południowym Uralu. Służył jako adiutant w korpusie artyleryjskim księcia Golicyna, a następnie przeszedł do legionów czeskich by walczyć z bolszewikami na południowym Uralu.

W grudniu 1918 r. znalazł się w artylerii 5 Dywizji Syberyjskiej Wojska Polskiego na Syberii gdzie został dowódcą pociągu pancernego. W styczniu 1920 r. po kapitulacji 5 Dywizji uciekł do Chin i drogą morską dostał się do Polski. W Polsce ponownie zaczął służbę w wojsku II RP w lipcu 1920 r. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej początkowo w obronie Warszawy, a potem w polskiej kontrofensywie. Końcem sierpnia 1920 r. kolejny raz znalazł się w bolszewickiej niewoli, z której udało się mu zbiec na trzeci dzień. W 1922 r. w stopniu kapitana został zdemobilizowany.

Okres międzywojenny

Wiktor Czarniecki po demobilizacji przeprowadził się do Poznania gdzie podjął pracę w Zakładach H. Cegielskiego jako konstruktor przyrządów i narzędzi. Następnie w latach 1928-1932 zamieszkał w Toruniu i pracował w Warsztacie Amunicyjnym nr 3 Wojska Polskiego II RP jako kierownik biura technicznego. W latach 1933-1938 przeniósł się do Radomia gdzie podjął pracę w dziale technicznym Wojskowej Wytwórni Sprzętu Przeciwgazowego.

W styczniu 1938 r. przybył do Stalowej Woli by podjąć pracę w nowo powstałych Zakładach Południowych (Centralnego Okręgu Przemysłowego). W stalowowolskich ZP pracował jako kierownik strzelnicy do wybuchu II wojny.

Konspiracja i aresztowanie

W 1939 r. od samego początku niemieckiej okupacji Stalowej Woli podjął się działalności konspiracyjnej. Na Podkarpaciu organizował przerzuty oficerów i żołnierzy Wojska Polskiego na Węgry.

W czerwcu 1940 r. przebywał w okolicach Sanoka gdzie został aresztowany przez Niemców. Z Sanoka został wywieziony do niemieckiego obozu KL Auschwitz do Oświęcimia gdzie zginął w listopadzie 1940 r.

Odnzaczenia

Za bohaterską walkę z Bolszewikami został odznaczony krzyżem Virtuti Militari V Klasy. Był żonaty, miał cztery córki: Barbarę, Danutę, Lassotę Marię i Irmę.

Cześć Jego Pamięci!

MW/Fundacja KEDYW

Bibliografia: Archiwum Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji), Dionizy Garbacz „Brunatne Lata”. Fot. Archiwum Dionizego Garbacza.

Pierwsze w Polsce Muzeum Kedywu – elitarnego pionu dywersyjnego Armii Krajowej powstaje w czynie społecznym z inicjatywy Fundacji KEDYW. Nasza działalność opiera się na wolontariacie i darowiznach ludzi dobrej woli. Bez twojego wsparcia nie osiągniemy celu! WESPRZYJ NAS! 

Konto bankowe: SANBank Nadsański Bank Spółdzielczy
Nr konta: 05 9430 0006 0046 7597 2000 0001
KOD SWIFT: POLUPLPR
Lub bezpiecznie kartą płatniczą przez system płatności PayPal