W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem AK w woj. świętokrzyskim i lubelskim oraz w dyspozycyjnym oddziale AK Jana Orła „Kmicica” w dzisiejszym woj. podkarpackim. Po wojnie był autorem dwóch książek, w których znalazł się jeden z najbardziej szczegółowych opisów wnętrza tajnej bazy Kedywu Armii Krajowej znajdującego się w naszym powstającym Muzeum.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji został żołnierzem placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) krypt. „Wilcze Łyko” w Rozwadowie. Po przemianowaniu rozwadowskiej placówki ZWZ w AK został mianowany dowódcą plutonu krypt. „Az-2” obejmujący Charzewice.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji żołnierzem placówki krypt. „Wilcze Łyko” Armii Krajowej w Rozwadowie. Po wojnie z Niemcami został członkiem antykomunistycznego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Zmarł w wieku 55 po ciężkich chorobach, których doznał w komunistycznych więzieniach.
W czasie niemieckiej okupacji była łączniczką Armii Krajowej w Stalowej Woli. Po śmierci męża, dowódcy Kedywu Obwodu Nisko-Stalowa Wola Armii Krajowej przedostała się do Warszawy, tam skierowana została do Komendy Głównej AK i wkrótce walczyła w Powstaniu Warszawskim. W PW przeszła szlak bojowy od Woli do Starego Miasta gdzie zginęła podczas próby przekroczenia Wisły.
29 sierpnia 1942 roku do Rozwadowa przyjechał pierwszy transport Żydów przeznaczonych do pracy przymusowej w niemieckim zakładzie „Stahlwerke Braunschweig GmbH – Werk Stalowa Wola”. W skonfiskowanych Zakładach Południowych – Centralnego Okręgu Przemysłowego w Stalowej Woli Niemcy rozwijali produkcję zbrojeniową, którą zasilić mieli żydowscy niewolnicy. Początkowy plan zakładał zakwaterowanie przywiezionych Żydów w byłym obozie koszarowym Wehrmachtu na tzw. „górce”.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem NOW i AK. W 1943 roku został żołnierzem Kedywu Armii Krajowej Obwodu Nisko-Stalowa Wola. Po wojnie wyemigrował do USA gdzie ukończył studia i został profesorem medycyny. W USA był jednym z pionierów w dziedzinie badań metabolizmu oraz założycielem pierwszego w USA instytutu badań metabolizmu.
Zamordowany przez Niemców w lipcu 1944 roku Zygmunt Kajzer ps. „Mały” przeniesiony został z Niska do Rozwadowa (obecnie dzielnica Stalowej Woli, woj. podkarpackie) po wycofaniu się Niemców. Pochowany został w jednym grobie z poległym w maju dowódcą Kedywu Stanisławem Bełżyńskim ps. „Kret”, którego ekshumacja odbyła się dzień później.
