W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem AK w woj. świętokrzyskim i lubelskim oraz w dyspozycyjnym oddziale AK Jana Orła „Kmicica” w dzisiejszym woj. podkarpackim. Po wojnie był autorem dwóch książek, w których znalazł się jeden z najbardziej szczegółowych opisów wnętrza tajnej bazy Kedywu Armii Krajowej znajdującego się w naszym powstającym Muzeum.
Dzień po rozstrzelaniu 65 więźniów w Rozwadowie, Niemcy wykonali kolejną egzekucję na terenie dzisiejszej Stalowej Woli. W drugiej z rzędu zbiorowej egzekucji Niemcy rozstrzelali 25 Polaków, tym razem w odwecie za zlikwidowanie przez Armię Krajową niemieckiego zarządcy majątku Lubomirskich w Charzewicach.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), Armii Krajowej (AK) oraz dowódcą w antykomunistycznym Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym (NZW). W 1946 r. został skazany i zamordowany przez komunistów w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji został żołnierzem placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) krypt. „Wilcze Łyko” w Rozwadowie. Po przemianowaniu rozwadowskiej placówki ZWZ w AK został mianowany dowódcą plutonu krypt. „Az-2” obejmujący Charzewice.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), Armii Krajowej (AK) oraz dowódcą w antykomunistycznym Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym (NZW). Dzień po zamordowaniu w ubeckim więzieniu jego ojca, komuniści skazali go na karę śmierci i jak ojciec wkrótce zginął.
W czasie niemieckiej okupacji była łączniczką Armii Krajowej w Stalowej Woli. Po śmierci męża, dowódcy Kedywu Armii Krajowej Obwodu Nisko-Stalowa Wola przedostała się do Warszawy gdzie skierowana została do Komendy Głównej AK i wkrótce walczyła w Powstaniu Warszawskim. W PW przeszła szlak bojowy od Woli do Starego Miasta, zginęła podczas próby przekroczenia Wisły na starym mieście.
W czasie niemieckiej okupacji był pracownikiem niemieckich zakładów zbrojeniowych „Stahlwerke Braunschweig GmbH – Werk Stalowa Wola” (okupowanych Zakładów Południowych (COP) oraz żołnierzem placówki „154” Armii Krajowej w Stalowej Woli. Zamordowany został w 1944 roku w niemieckiej egzekucji.
