Rudolf Bisztyga w okresie międzywojennym był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji żołnierz ZWZ i AK w Stalowej Woli. Jak głosiło niemieckie obwieszczenie, został rozstrzelany w grupie 33 osób skazanych przez Niemców na karę śmierci za przynależność do nielegalnej organizacji.
Kpt. Kazimierz Pilat ps. „Zaremba” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji został powołany pierwszym komendantem ZWZ w Stalowej Woli, a następnie pierwszym komendantem obwodu Nisko-Stalowa Wola AK. W marcu ’44 r. aresztowany przez Gestapo, brutalnie torturowany i zabity. Według niemieckiego lekarza został pochowany w pobliżu aresztu Gestapo w Stalowej Woli. Teren gdzie prawdopodobnie został pochowany jest dziś Parkiem noszącym jego imię.
22 stycznia 1943 r. Komendant Główny Armii Krajowej gen. Stefan Rowecki ps. „Grot” powołał do życia elitarne oddziały Kierownictwa Dywersji tzw. „Kedyw”. Rozkaz nr 84 dowódcy Armii Krajowej o tytule „Uporządkowanie odcinka walki czynnej”, miał na celu uporządkowanie obecnych struktur sabotażu i dywersji oraz stworzyć nowy pion AK odpowiedzialny za kierowanie i wykonywanie sabotażu, dywersji i walki bieżącej przeciwko niemieckiemu okupantowi.
Karol Cacaj ps. „Orzech” w okresie międzywojennym był policjantem Polskiej Policji Państwowej i Radnym Miasta Rozwadowa (dzisiejszej Stalowej Woli). Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do konspiracji w rodzinnym Rozwadowie. Był żołnierzem rozwadowskiej placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) „Wilcze Łyko”, przemianowanej później w placówkę Armii Krajowej „152”. Karol Cacaj był starszym bratem babci obecnego prezesa Fundacji KEDYW.
Niezłomny Józef Ciołkosz ps. „Konar” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W 1920 r. walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W czasie niemieckiej okupacji żołnierz ZWZ i AK w Rozwadowie (dzisiejszej dzielnicy Stalowej Woli). W 1945 r. nie złożył broni i przeszedł do antykomunistycznej WiN. Aresztowany przez UB i skazany przez komunistyczny sąd spędził kilka lat w więzieniach PRL.
Bronisław Laba ps. „Lipiński” w okresie międzywojennym był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji został żołnierzem placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) „Wilcze Łyko” w Rozwadowie (dzisiejsza dzielnica Stalowej Woli). Po powołaniu Armii Krajowej rozwadowską placówkę ZWZ przemianowano na placówkę AK i nadano krypt. „152”. W rozwadowskiej AK został dowódcą plutonu „Az-2” obejmującego sąsiednie Charzewice.
Pułkownik Józef Zawitkowski ps. „Wierny” był w czasie niemieckiej okupacji żołnierzem Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Nisku (woj. Podkarpackie), później Armii Krajowej. W 1943 r. zagrożony aresztowaniem został skierowany do oddziału NOW-AK „Ojca” Jana” Franciszka Przysiężniaka, w którym pozostał do końca okupacji. Z oddziałem „Ojca Jana” walczył w największej bitwie z Niemcami na tzw. Porytowym Wzgórzu.
