Był pracownikiem Zakładów Południowych w Stalowej Woli i jednym z twórców konspiracyjnej komórki Służby Zwycięstwu Polski (SZP) i Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Stalowej Woli. Zamordowany został 18 czerwca 1940 roku w niemieckiej katowni w Tarnowie.
24 czerwca 1943 roku niemiecki oddział Waffen SS dowodzony przez SS-Sturmbannführera Ewalda Ehlersa, dokonał brutalnego mordu na rodzinie Horodyńskich w Zbydniowie koło Stalowej Woli (woj. podkarpackie). W mordzie zginęło 19 osób z rodziny oraz gości, którzy w tym czasie świętowali w swoim dworze ślub kuzynki.
W czasie niemieckiej okupacji była łączniczką i sanitariuszką oddziału NOW-AK "Ojca Jana", któremu dowodził jej mąż Franciszek Przysiężniak ps. "Ojciec Jan". Zamordowana została w 1945 r. w wieku 22 lat przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa (UB) będąc w siódmym miesiącu ciąży.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. Po niemieckiej agresji na Polskę walczył w podziemiu antyniemieckim, początkowo w Związku Walki Zbrojnej i następnie w Armii Krajowej w Stalowej Woli. Po powołaniu pionu Kierownictwa Dywersji AK - tzw. Kedywu, dowodził jednym z plutonów Kedywu obwodu.
Był pracownikiem Zakładów Południowych w Stalowej Woli i jednym z twórców konspiracyjnej komórki Służby Zwycięstwu Polski (SZP) i Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Stalowej Woli. Zamordowany został 18 czerwca 1940 roku w niemieckiej katowni w Tarnowie.
Był pracownikiem Zakładów Południowych (COP) w Stalowej Woli, a później najmłodszym żołnierzem oddziału NOW-AK "Ojca Jana" Franciszka Przysiężniaka. Zginął w 1943 r. w niemieckiej obławie na oddział. Miał zaledwie 16 lat.