Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP, walczył w kampani wrześniowej 1939 roku. W czasie niemieckiej okupacji organizował struktury Służby Zwycięstwu Polski w Stalowej Woli. Aresztowany został w 1940 roku i wywieziony do niemieckiego obozu KL Auschwitz gdzie zginął 21 sierpnia 1941 roku.
Był oficerem Wojska Polskiego II RP i później pracownikiem Zakładów Południowych (COP) w Stalowej Woli. W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem ZWZ i ostatnim komendantem Obwodu Nisko-Stalowa Wola Armii Krajowej. Po wojnie z Niemcami był aresztowany przez sowieckie NKWD i więziony przez komunistów, którzy gnębili go do śmierci.
19 sierpnia 1943 r. żołnierze oddziału dywersyjnego NOW-AK Henryka Paterka „Lwa” przy współpracy żołnierzy AK ze Stalowej Woli i okolic, dokonali spektakularnej akcji, w której zatrzymali ogniem pojazd wiozący wypłaty dla pracowników niemieckich zakładów zbrojeniowych „Stahlwerke Braunschweig GmbH – Werk Stalowa Wola”. W akcji partyzanci zdobyli dużą sumę pieniędzy i mundur kapitana Luftwaffe.
19 sierpnia 1950 r. komunistyczny Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) wraz z funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa (UB) rozbili antykomunistyczny oddział leśny Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW) Adama Kusza „Garbatego”. W obławie na oddział na tzw. Tułowej Górze w Lasach Janowskich (woj. lubelskie) zginęło sześciu żołnierzy NZW, pięciu przebiło okrążenie i zbiegło.
Był w okresie międzywojennym żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie okupacji został pierwszym komendantem Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) w Stalowej Woli i następnie komendantem dywersyjnego oddziału Korpusu Zachodniego Armii Krajowej (KZ-AK). Zginął w grudniu 1943 r. w grupowej egzekucji żołnierzy KZ-AK w Stalowej Woli.
Zamordowany przez Niemców w lipcu 1944 roku Zygmunt Kajzer ps. „Mały” przeniesiony został z Niska do Rozwadowa (obecnie dzielnica Stalowej Woli, woj. podkarpackie) po wycofaniu się Niemców. Pochowany został w jednym grobie z poległym w maju dowódcą Kedywu Stanisławem Bełżyńskim ps. „Kret”, którego ekshumacja odbyła się dzień później.
Był mieszkańcem Stalowej Woli, pracownikiem okupowanych Zakładów Południowych (COP) w Stalowej Woli i kolporterem konspiracyjnej prasy, za co zamordowany został w KL Auschwitz.
