Tadeusz Szumielewicz ps. „Ted”
ur. 11 stycznia 1921 r. – zm. 3 maja 1944 r.
Żołnierz Kedywu AK obwodu Nisko – Stalowa Wola
Żołnierz oddziału dyspozycyjnego AK Jana Orla-Wysockiego „Kmicica”
Tadeusz Szumielewicz urodził się 11 stycznia 1921 r. w Muszynie, dzisiejszym województwie dolnośląskim. Był synem Władysława i Marii z d. Motyka. Miał dwóch starszych braci Bolesława i Stanisława oraz młodszą siostrę Annę. Brat Stanisław ps. „Kryspin” był jak on podczas niemieckiej okupacji żołnierzem Kedywu Armii Krajowej obwodu Nisko-Stalowa Wola. W okresie międzywojennym mieszkał wraz z rodziną początkowo w Toruniu (woj. kujawsko-pomorskie), potem w Krakowie (woj. małopolskie), a następnie zamieszkali w Stalowej Woli (woj. podkarpackie), gdzie ojciec otworzył sklep. W Stalowej Woli uczęszczał do liceum ogólnokształcącego, ale naukę przerwał mu wybuch wojny. Podczas okupacji podjął pracę urzędnika w okupowanych przez Niemców Zakładach Południowych (COP) przemianowanych początkowo przez Niemców na zakłady zbrojeniowe „Hermann Göring Stahlwerke Stalowa Wola” a następnie w „Stahlwerke Braunschweig G.m.b.H. – Werk Stalowa Wola”. W tym samym czasie wieczorami podjął naukę na tajnych kompletach. W 1941 r. zdał egzamin maturalny na tajnych kompletach.
Konspiracja antyniemiecka
Na początku 1944 roku porzucił pracę w okupowanych Zakładach Południowych i przeszedł całkowicie do konspiracji. Tak jak starszy brat Stanisław, został żołnierzem Kedywu AK obwodu Nisko – Stalowa Wola, gdzie pełnił funkcję specjalnego łącznika Kedywu i Komendy obwodu z oddziałem dyspozycyjnym Jan Orła-Wysockiego „Kmicica”. Praca specjalnego łącznika polegała na utrzymywaniu stałej łączności pomiędzy Kedywem, oddziałem „Kmicica” i komendą obwodu oraz na dostarczaniu informacji o konfidentach czy zagrożeniach, a czasem zaopatrywaniem oddziału w różnego rodzaju potrzeby oraz żywność.
Zginął z rąk komunistycznej partyzantki
3 maja 1944 r. Tadeusz Szumielewicz przemieszczał się z okolic Lasów Janowskich znajdujących się na północny-wschód od Stalowej Woli z oddziału „Kmicica” do Rozwadowa (obecnie dzielnica Stalowej Woli) wraz z drugim nieznanym wówczas kandydatem na partyzanta. Gdy byli we wsi Jarocin zostali zatrzymani przez żołnierzy komunistycznej partyzantki „Wicka” i „Bielaka” z oddziału Armii Ludowej (AL) „Dobrego”. Według relacji Tadeusza Szumielewicza i jego kolegę z oddziału zamordował Józef K. – mieszkaniec Jarocina i partyzant z oddziału „Dobrego”.
Odnaleziony przez kolegów
Po wojnie, w 1945 r. miejsce śmierci udało się ustalić ostatniemu dowódcy oddziału „Kmicica” i byłemu żołnierzowi Kedywu Mieczysławowi Potyńskiemu ps. „Poraj”. Po ustaleniu miejsca pochówku, Potyrański wraz z Janem Kajzerem „Wieżą” z oddziału „Kmicica” ekshumowali zwłoki Tadeusza Szumielewicza i przewieźli do Stalowej Woli, gdzie został uroczyście pochowany w Mauzoleum żołnierzy AK na Cmentarzu Komunalnym.
Mauzoleum na Cmentarzu Komunalnym w Stalowej Woli, gdzie spoczywa Tadeusz Szumielewicz oraz wielu żołnierzy Armii Krajowej ze Stalowej Woli. (fot. Fundacja KEDYW)
Ulica upamiętnia braci partyzantów
W Stalowej Woli, w północnej części dzielnicy Rozwadowa, znajduje się dziś ulica nazwana „ul. Braci Szumielewiczów“, ulica ta upamiętnia trzech braci, którzy walczyli z Niemcami i stracili życie za Polskę.
Cześć Ich Pamięci!
MW / MKDAK
Bibliografia: Archiwum Muzeum Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej (w organizacji), Mieczysław Potyrański „Historia Oddziału Partyzanckiego „Kmicica” – 0P-33″, Dionizy Garbacz „Brunatne Lata”, Stanisław Puchalski „Partyzanci Ojca Jana”.
© COPYRIGHT 2016-2023. Wszelkie Prawa zastrzeżone. Kopiowanie tekstów, zdjęć lub filmów bez zgody zabronione!