Krystyna Bełżyńska ps. „Krystyna” była łączniczką stalowowolskiej Armii Krajowej. Po śmierci męża, dowódcy Kedywu AK obwodu Nisko-Stalowa Wola, przedostała się do Warszawy. Tam została skierowana do Komendy Głównej AK. Walczyła w Powstaniu Warszawskim w zgrupowaniu „Leśnik”. W PW przeszła szlak bojowy od Woli do Starego Miasta. Zginęła w Powstaniu forsując Wisłę na starym mieście.
Stanisław Korfel ps. „Korski” w okresie międzywojennym był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. Po niemieckiej agresji na Polskę walczył w podziemiu antyniemieckim, początkowo w Związku Walki Zbrojnej i następnie w Armii Krajowej Stalowej Woli. Po powołaniu pionu Kierownictwa Dywersji – tzw. Kedywu dowodził jednym z plutonów Kedywu obwodu Nisko-Stalowa Wola AK.
Stanisław Bełżyński ps. „Kret“ był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji aresztowany i przewieziony pierwszym transportem do KL Auschwitz, z którego udało mu się wydostać. W 1943 r. został dowódcą Kedywu Armii Krajowej obwodu Nisko-Stalowa Wola. W 1944 r. zginął bohaterską śmiercią chcąc odwrócić uwagę Niemców od uciekających za nim żołnierzy Kedywu podczas niemieckiej obławy na bazę Kedywu.
18 czerwca 1944 r. Niemcy rozpoczęli na terenach dzisiejszej Lubelszczyzny i Podkarpacia największą akcję przeciwpartyzancką w Generalnej Guberni. Pierwszy etap niemieckiej akcji nosił kryptonim „Sturmwind I” i obejmował teren Lasów Janowskich i tzw. Porytowe Wzgórze, gdzie doszło do największego starcia Niemców z polskimi partyzantami i sowieckimi oddziałami rajdowymi.
Na przełomie 1943-1944 roku alianci wykonywali serię zrzutów zaopatrzeniowych dla Armii Krajowej na terenie Lubelszczyzny. Do wykonania skomplikowanych operacji zrzutowych alianci wykorzystywali m.in. samoloty angielskiej Royal Air Force (RAF). W „misjach specjalnych” nad Polską RAF wykonał wiele udanych misji, ale były też nieudane jak felerny lot samolotu Halifax o symbolach JP224.
30 marca 1945 r. w Wielki Piątek funkcjonariusze UB zabili Janinę Oleszkiewicz-Przysiężniak ps. „Jaga”. W czasie niemieckiej okupacji była łączniczką i sanitariuszką oddziału NOW-AK „Ojca Jana”, któremu dowodził jej mąż Franciszek Przysiężniak ps. „Ojciec Jan” oraz w NZW. W chwili śmierci była w siódmym miesiącu ciąży i miała zaledwie 22 lata.
Dziś jego imię nosi wiele szkół, ulic, rond i parków. Jego czyny i bohaterskie zasługi upamiętniają liczne tablice, publikacje naukowe, a nawet film biograficzno-historyczny. Największe w Polsce muzeum, związane z Armią Krajową również nosi imię tego wielkiego Polaka i dowódcy Kedywu Armii Krajowej.
