Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji dowódcą oddziału NOW-AK „Ojca Jana” i komendantem dwóch okręgów antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). W 1945 roku zwycięsko dowodził oddziałami NZW w tzw. „Bitwie pod Kuryłówką” – największej bitwie z sowieckim NKWD na ziemiach polskich.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem BCh, AK i NOW. Po wejściu Sowietów walczył w antykomunistycznej NZW. Był jednym z najdłużej ukrywających się Żołnierzy Wyklętych. 9 lat ukrywał się przed komunistami w leśnym bunkrze.
Był żołnierzem antyniemieckiej Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), Armii Krajowej (AK). Po wejściu Sowietów dowódcą antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). W 1946 r. został skazany i zamordowany przez komunistów w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji żołnierzem placówki „Wilcze Łyko” Armii Krajowej w Rozwadowie oraz żołnierzem antykomunistycznej „Wolność i Niezawisłość”. Zmarł w wieku 55 po ciężkich chorobach, których nabawił się w komunistycznych kazamatach.
W czasie niemieckiej okupacji był żołnierzem ZWZ, AK i antykomunistycznej WiN w Rozwadowie. W komunistycznej PRL był represjonowany i więziony. W ubeckich katowniach stracił zdrowie ale nigdy nie zdradził swoich kolegów z konspiracji. Zmarł w 1972 roku, nie dożył wolnej Polski.
Był pracownikiem Zakładów Południowych (COP) w Stalowej Woli, niezłomnym żołnierzem stalowowolskiej Armii Krajowej i partyzanckiego oddziału Jana Orła „Kmicica”. Zginął w kwietniu 1945 r. Zastrzelony został przez milicjanta po brawurowej akcji, w której zastrzelił funkcjonariusza UB przed siedzibą Urzędu Bezpieczeństwa w Stalowej Woli.
W czasie niemieckiej okupacji była łączniczką i sanitariuszką oddziału NOW-AK „Ojca Jana”, któremu dowodził jej mąż Franciszek Przysiężniak ps. „Ojciec Jan”. Zamordowana została w 1945 r. w wieku 22 lat przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa (UB) będąc w siódmym miesiącu ciąży.
