Był w czasie niemieckiej okupacji żołnierzem Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), później Armii Krajowej. W 1943 r. zagrożony aresztowaniem został skierowany do oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka, w którym pozostał do końca okupacji. Z oddziałem ”Ojca Jana” walczył w największej bitwie z Niemcami na tzw. Porytowym Wzgórzu.
Był żołnierzem antyniemieckiej Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Armii Krajowej (AK). Po wejściu Sowietów dowódcą antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). W 1946 r. skazany i zamordowany przez komunistów w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
Była łączniczką Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i komendantką Narodowej Organizacji Wojskowej Kobiet (NOWK) na Centralny Okręg Przemysłowy (COP). Po scaleniu NOW z Armią Krajową została komendantką Wojskowej Służby Kobiet (WSK-AK) na Podokręg Rzeszów. W 1945 r. mianowana Komendantką Główną antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Kobiet (NZWK) na całą Polskę. Odeszła w 2022 r. w wieku 106 lat.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. Po niemieckiej agresji na Polskę walczył w podziemiu antyniemieckim, początkowo w Związku Walki Zbrojnej i następnie w Armii Krajowej w Stalowej Woli. Po powołaniu pionu Kierownictwa Dywersji AK – tzw. Kedywu, dowodził jednym z plutonów Kedywu.
Był w czasie niemieckiej okupacji żołnierzem partyzanckiego oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka. Po ’44 nie złożył broni i podjął dalszą walkę przeciwko Sowietom i polskim komunistom przechodząc do Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). Początkowo był w oddziale NZW Stanisława Pelczara „Majki”, a następnie przeszedł do oddziału NZW swojego brata stryjecznego Tadeusza Gajdy „Tarzana”.
Wśród ofiar egzekucji było siedmiu żołnierzy Korpusu Zachodniego Armii Krajowej ze Stalowej Woli (woj. podkarpackie). Była to trzecia i ostatnia grupa żołnierzy stalowowolskiego KZ-AK, którą Niemcy rozstrzelali na przełomie 43-44 roku. Rozstrzelanie Polaków było odwetem za zlikwidowanie dwóch niemieckich policjantów przez żołnierzy AK w Pełkiniach.
Był żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i jednym z 316 elitarnych komandosów zwanych „cichociemnymi”. Po aklimatyzacji w Polsce skierowany został do szefowania Kedywem Obwodu Nisko-Stalowa Wola. W marcu ’44 r. przeniesiony został do Kedywu inspektoratu w Mielcu gdzie wkrótce został aresztowany przez Niemców i zamordowany.
