By艂 jednym z organizator贸w Zwi膮zku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Stalowej Woli i p贸藕niejszym komendantem obwodu Nisko-Stalowa Wola Armii Krajowej. Zagro偶ony aresztowaniem przedosta艂 si臋 do Warszawy w kwietniu ’44 r. walczy艂 w Powstaniu Warszawskim. Zgin膮艂 w Warszawie kilka dni po zako艅czeniu Powstania.
Dzie艅 po rozstrzelaniu 65 wi臋藕ni贸w w Rozwadowie, Niemcy wykonali kolejn膮 egzekucj臋 na terenie dzisiejszej Stalowej Woli. W drugiej z rz臋du zbiorowej egzekucji Niemcy rozstrzelali 25 Polak贸w, tym razem w odwecie za zlikwidowanie przez Armi臋 Krajow膮 niemieckiego zarz膮dcy maj膮tku Lubomirskich w Charzewicach.
By艂 偶o艂nierzem antyniemieckiej Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), Armii Krajowej (AK). Po wej艣ciu Sowiet贸w dow贸dc膮 antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). W 1946 r. zosta艂 skazany i zamordowany przez komunist贸w w wi臋zieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
By艂 偶o艂nierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji zosta艂 偶o艂nierzem plac贸wki Zwi膮zku Walki Zbrojnej (ZWZ) 鈥濿ilcze 艁yko鈥 w Rozwadowie. Po powo艂aniu AK rozwadowska plac贸wka ZWZ zosta艂a plac贸wk膮 AK o krypt. 鈥152鈥, w kt贸rej dowodzi艂 plutonem krypt. 鈥淎z-2″.
By艂 偶o艂nierzem plac贸wki Armii Krajowej w Stalowej Woli. W czasie niemieckiej okupacji pracowa艂 w sklepie, w kt贸rym dow贸dztwo AK ulokowa艂o punkt kontaktowy Komendy AK obwodu Nisko-Stalowa Wola.
We wrze艣niu 1939 roku, w wyniku napadu na Polsk臋 przez Niemc贸w i Zwi膮zek Radziecki, Pa艅stwo Polskie po kapitulacji Warszawy i bez wsparcia aliant贸w zmuszone zosta艂o do przej艣cia do podziemia i zorganizowania antyokupacyjnej konspiracji.
By艂a 艂膮czniczk膮 stalowowolskiej Armii Krajowej. Po 艣mierci m臋偶a, dow贸dcy Kedywu AK obwodu Nisko-Stalowa Wola, przedosta艂a si臋 do Warszawy. Tam zosta艂a skierowana do Komendy G艂贸wnej AK. Walczy艂a w Powstaniu Warszawskim w zgrupowaniu „Le艣nik”. W PW przesz艂a szlak bojowy od Woli do Starego Miasta. Zgin臋艂a w Powstaniu forsuj膮c Wis艂臋 na starym mie艣cie.
