Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji został żołnierzem placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) „Wilcze Łyko” w Rozwadowie. Po powołaniu AK rozwadowska placówka ZWZ została placówką AK o krypt. „152”, w której dowodził plutonem krypt. “Az-2″.
Był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji żołnierzem Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), a następnie dowódcą plutonu Armii Krajowej w Jastkowicach. Zginął od ran doznanych w walce z komunistyczną partyzantką.
Rudolf Bisztyga w okresie międzywojennym był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji żołnierz ZWZ i AK w Stalowej Woli. Jak głosiło niemieckie obwieszczenie, został rozstrzelany w grupie 33 osób skazanych przez Niemców na karę śmierci za przynależność do nielegalnej organizacji.
Bronisław Laba ps. „Lipiński” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W czasie okupacji żołnierz placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) „Wilcze Łyko” w Rozwadowie (dzisiejsza dzielnica Stalowej Woli). Po powołaniu Armii Krajowej został dowódcą jednego z plutonów placówki.
Karol Cacaj ps. „Orzech” w okresie międzywojennym był policjantem Polskiej Policji Państwowej i Radnym Miasta Rozwadowa (dzisiejszej Stalowej Woli). Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do konspiracji w rodzinnym Rozwadowie. Był żołnierzem rozwadowskiej placówki Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) „Wilcze Łyko”, przemianowanej później w placówkę Armii Krajowej „152”. Karol Cacaj był starszym bratem babci obecnego prezesa Fundacji KEDYW.
Niezłomny Józef Ciołkosz ps. „Konar” był żołnierzem Wojska Polskiego II RP. W 1920 r. walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W czasie niemieckiej okupacji żołnierz ZWZ i AK w Rozwadowie (dzisiejszej dzielnicy Stalowej Woli). W 1945 r. nie złożył broni i przeszedł do antykomunistycznej WiN. Aresztowany przez UB i skazany przez komunistyczny sąd spędził kilka lat w więzieniach PRL.
Pułkownik Józef Zawitkowski ps. „Wierny” był w czasie niemieckiej okupacji żołnierzem Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w Nisku (woj. Podkarpackie), później Armii Krajowej. W 1943 r. zagrożony aresztowaniem został skierowany do oddziału NOW-AK „Ojca” Jana” Franciszka Przysiężniaka, w którym pozostał do końca okupacji. Z oddziałem „Ojca Jana” walczył w największej bitwie z Niemcami na tzw. Porytowym Wzgórzu.
