Był kapelanem stalowowolskiej Narodowej Organizacji Wojskowej oraz Armii Krajowej, nauczycielem tajnego nauczania, redaktorem prasy podziemnej i niezwykle zasłużonym dla konspiracji. Dzięki jego staraniom powstały dwa pierwsze kościoły w Stalowej Woli. Pierwszy wynegocjował u niemieckiego okupanta, drugi z komunistami.
Był oficerem Wojska Polskiego II RP. W czasie niemieckiej okupacji został pierwszym komendantem ZWZ w Stalowej Woli i pierwszym komendantem Obwodu Nisko–Stalowa Wola Armii Krajowej. W ’44 r. aresztowany, brutalnie torturowany i zamordowany w siedzibie Gestapo w Stalowej Woli. Nie zdradził nikogo.
W latach 1939-1990 walczył we wszystkich trzech konspiracjach. Po wojnie więziony i torturowany przez komunistów. Dwukrotnie odmówił awansu ówczesnemu prezydentowi III RP i komuniście Aleksandrowi Kwaśniewskiemu odpowiadając: „To ja w komunistycznych kazamatach zdrowie straciłem, a teraz mam stawać w jednym szeregu z tymi, którzy o utrzymanie komunizmu walczyli? Nigdy!”
Dziś jego imię nosi wiele szkół, ulic, rond i parków. Jego czyny i bohaterskie zasługi upamiętniają liczne tablice, publikacje naukowe, a nawet film biograficzno-historyczny. Największe w Polsce muzeum, związane z Armią Krajową również nosi imię tego wielkiego bohatera Kedywu Armii Krajowej.
Był w czasie niemieckiej okupacji żołnierzem Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), później Armii Krajowej. W 1943 r. zagrożony aresztowaniem został skierowany do oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka, w którym pozostał do końca okupacji. Z oddziałem ”Ojca Jana” walczył w największej bitwie z Niemcami na tzw. Porytowym Wzgórzu.
Był żołnierzem antyniemieckiej Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Armii Krajowej (AK). Po wejściu Sowietów dowódcą antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). W 1946 r. skazany i zamordowany przez komunistów w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
Był pracownikiem Zakładów Południowych (COP) i żołnierzem Armii Krajowej w Stalowej Woli. W 1944 r. został żołnierzem partyzanckiego oddziału NOW-AK „Ojca Jana” Franciszka Przysiężniaka. Zginął w 1944 r. w niewyjaśnionych okolicznościach.
