Krystyna Bełżyńska z córkami Magdaleną i Edytą

Krsytyna Bełżyńska ps. „Krystyna”

ur. 1 września 1916 r. – zm. 22 – 24 września 1944 r.

Była łączniczką rozwadowskiej i stalowowolskiej Armii Krajowej. Po śmierci męża uciekła do Warszawy, gdzie wstąpiła w szeregi warszawskiego zgrupowania Armii Krajowej „Leśnik”.  Według córki Edyty, prawdopodobnie zginęła około 22 – 24 września 1944 r. forsując Wisłę na starym mieście podczas Powstania Warszawskiego.

Krystyna Bełżyńska urodziła się 1 września 1916 roku w Poznaniu. Córka Seweryna i Zofii Krzyżaniaków. W Poznaniu uzyskała maturę i podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim. W trakcie studiów wyszła za mąż za Stanisława Bełżyńskiego późniejszego dowódcy rozwadowskiego Kedywu Armii Krajowej. Nie ukończyła studiów z powodu wybuchu wojny. Jesienią 1939 roku została wysiedlona z mężem Stanisławem oraz córkami Magdaleną i Edytą. Po przedostaniu się na wschód, zamieszkali w Nisku w domu zarządcy majątku Gerharda Franckego – Jana Gazdy. W 1940 roku zostaje aresztowany i wywieziony pierwszym transportem do Auschwitz jej mąż Stanisław Bełżyński, z którego udaje się jemu wydostać w 1941 roku. Po powrocie Stanisława Belżyńskiego z obozu przeprowadzają się do Stalowej Woli. 18 maja 1944 roku Niemcy natrafiają na trop wiodący do rozwadowskiego Kedywu AK, którego wówczas kieruje jej mąż Stanisław Belżyński ps. „Kret”. Niemcy likwidują rozwadowski Kedyw, podczas próby ucieczki z rozwadowskiej „Górki” – siedziby Kedywu – ginie Stanisław Bełżyński. Zagrożona aresztowaniem po śmierci męża ucieka z córkami do Warszawy. W Warszawie natychmiast nawiązuje kontakt z Kedywem Komendy Głównej i bierze udział w Powstaniu Warszawskim jako łączniczka AK zgrupowania „Leśnik” . Ginie podczas forsowania Wisły około 22 – 24 września 1944. Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Walecznych.

Cześć jej Pamięci!

O Stanisławie Bełżyńskim ps. „Kret” tutaj…

O likwidacji rozwadowskiego Kedywu AK tutaj…

MW

PRZYPISY:

1. Edyta Solińska – Bełżyńska
2. Zbiory Marii Rehorowskiej
3. „Brunatne Lata” Dionizy Garbacz
4. Powstańcze biogramy Muzeum Powstania Warszawskiego